тәвәккәл

с. 1. Берәр эшкә кыю керешүче, аны икеләнүсез үтәүче; теге яки бу карарны кыю кабул итүче. и. Шундый кеше. Нин. б. эшкә керешергә, берәр карар кабул итәргә кыюлык, икеләнмәүчелек белдерә, чагылдыра торган 2. Зур кыюлык, ныклык, үз-үзенә ышанучанлык, икеләнмәүчәнлек таләп итә торган т. эш 3. и. Тәвәккәллек 4. хәб. Тәвәккәлләү (2). ТӘВӘККӘЛ БҮРЕК – Эче гадәттә мехтан, тышы чүпрәк, плюш яки постаудан 15-20 см биеклектә итеп тегелгән, гөмбәз сыман түбәле, колакчынсыз баш киеме. ТӘВӘККӘЛ ИТҮ (КЫЛУ) – Тәвәккәлләү